დანა

I. Ср. დანაკი

ხელად სახმარი საჭრელი, მცირე მახვილი (ლუკ. 22, 38; ვეფხისტ. 236), нож, ножик, меч. ს. დანაკ. უმცირესსა საჭრელსა კალამთა და მისთანასა ეწოდების ღინწი, ტარსა თან მოსაკვეცსა - ციღვი, მოდიდოსა საჭრელსა ვენახის ურგებთა რქათასა - სასხლევი, მოკაკულსა, ხის ჭურჭელთ გულის გამოსათლელსა - ხვეწი, ცუდსა და ბლიგუსა - ხიპი და დალაბრა.

II. დანა

თჳთოეული ერთგუართა ნივთთაგანი, ვითარ ექვსი დანა ვეცხლის კოვზი, ათი დანა ხელსახოცი და სხ. штука.